Diş ve dişi saran tüm çevre dokularının sağlık ve hastalık durumlarını inceleyen diş hekimliği dalıdır. Dişler ve diş etleri yeterince temizlenmediğinde, üzerlerinde ve aralarında bakteri plağı oluşur.

Diş eti hastalıklarının en önemli sebebi olan bakteri plağı, zamanla tükürüğün içindeki kalsiyum ve mineraller ile birleşerek diş taşı (tartar ve kalkulüs) oluşturur.

Oluşan diş taşı, diş ile diş eti arasına tutunur. Bu, zamanla artar ve daha derinlerde kemik erimesine sebep olur ve diş eti iltihaplanmasına yol açar.

Diş eti iltihabının (gingivitis) en önemli belirtisi kanamadır. Diş etlerindeki koyu renk, şekil bozuklukları ve ağız kokusu belirtilerin devamıdır.

Bu durum tedavi edilmezse dişi saran dokularda harabiyet ve en önemlisi kemik erimeleri meydana gelir ve buna bağlı olarak pek çok diş kayıpları olur. Bu yüzden diş eti tedavisi çok önemlidir.

Diş eti tedavisi diş hekimi tarafından ilk aşamada ultrasonik aletler ve el aletleri ile yapılır. İlerlemiş diş eti hastalıklarında bu uygulama yeterli olmaz ise, cerrahi olarak “periodontal” operasyon yapılır. Sorun sadece diş etini ilgilendiriyorsa bu bölge anestezi altında kesilerek uzaklaştırılır.

Sorun daha derin dokulara inmiş ve kemik erimesi oluşmuş ise iltihaplı doku temizlendikten sonra kemik oluşturmak üzere biyomateryaller (kemik tozu, grefti) kullanılır.

Kemik yapılanması ve diş etinin iyileşmesi kişiden kişiye değişir, örneğin diyabet, aşırı kilo, alkol tüketimi, sigara kullanımı, kan hastalıkları, kortizon kullanımı ve radyoterapi uygulamaları diş eti tedavilerini olumsuz etkileyen durumlardır.

Tüm bu uygulamalar sonrası özenli ve titiz ağız bakımı, fırçalama ve ara bölmelerin temizliği tedavinin başarısı açısından çok önemlidir.

Tedaviden sonra 3 – 6 ay kontrolleri ihmal edilmemelidir.